Beste SDO-ers en andere bekenden,
Ik was brugklasser en werd, na een keer te komen kijken, besmet met het SDO-virus. Het werd per zaalseizoen steeds heftiger en er werd steeds groter uitgepakt. Spandoeken, trommels, en na een tijdje een megafoon.
Met elkaar hebben en zetten wij SDO op de kaart. Een fanatieke supportersgroep met veel sfeer, humor en respect naar tegenstander en scheidsrechters en mensen met een vlag welke aan de zijkant heen en weer lopen en niet veel te zeggen hebben.
Ik had nooit kunnen bedenken dat ik het zo leuk zou vinden bij SDO. Dat ik het zo leuk zal vinden heeft vooral te maken met hoe ik, als buitenstaander, werd opgevangen. In het begin een beetje onwennig en zullen jullie wel gedacht hebben, wie is die gek (misschien denken jullie dat overigens nog steeds 😉 ).
Ook werd de band onderling steeds hechter. Dit had er ook mee te maken dat er bij een flink aantal mede-supporters er wat droevige dingen zich in de privésfeer afspeelden. Dit heeft ons als groep hechter gemaakt en een avondje supporteren zorgt dan ook voor de afleiding, even gek doen, heel veel lachen en alles even vergeten.
Het ging natuurlijk niet altijd van een leien dakje. Er zaten helaas ook mindere wedstrijden bij zoals:
SCO uit, waarbij de eerste middenbal over de zijlijn werd gegooid. Wordt het zo een avond? Ja, het word zo’n avond.
Rohda uit, waarbij het hele team op het eind dacht, die schotklok duurt geen 25 seconden, maar 25 honderste van een seconden. Dit seizoen had ik overigens bijna een flashback, toen Nathan uit bij Meervogels probeerde te schieten terwijl we die aanval gewoon de tijd hadden kunnen volspelen. Gelukkig liep dat goed af overigens.
Maar van de mooiste wedstrijden hebben we meer herinneringen:
De Meeuwen (zowel uit en thuis) Een orkaan van geluid en een super sfeer. De laatste uitwedstrijd bij de Meeuwen wonnen we waardoor we een week later kampioen konden en zijn geworden.
Nieuwerkerk (uit) met mijn vriend Francoise. Het begin van Fort Oranje. Fort oranje nam de hele zaal over.
OVVO (Uit en thuis) Stond altijd garant voor spanning, een echte derby.
DOS Kampen (uit) telefonisch kregen we, na de wedstrijd, te horen dat we kampioen waren.
SCO en DOS’46 uit (met de bus er heen terwijl wij al gedegradeerd waren) Fort oranje goed op de kaart gezet.
ASVD (uit) belangrijke wedstrijd, waarbij de geluidsinstallatie niet werkte en Fort Oranje het overnam.
Dalto (thuis en uit). Thuis een ware thriller waarbij we net wonnen (dat hadden we vooraf niet durven dromen) en uit helemaal weggespeeld. De reis naar Dalto was toe was ook geweldig, toch Alex?
Grappig detail: Voor het eerst dat ik bij een korfbalwedstrijd Stewards heb gezien die ons het uitvak wezen.
Ik zal er zeker nog wel een aantal vergeten zijn.
Komende zaterdag, 25 maart 2023, is dan echt mijn laatste wedstrijd als aanvoerder van deze mooie supportersvereniging.
Al die jaren heb ik het met heel veel plezier gedaan en heb ik herinneringen gemaakt voor het leven.
Zoals al eerder gemeld heb ik mij altijd gewaardeerd gevoelt door een ieder en wil ik jullie bedanken voor alles.
Ik kom zeker nog wel eens een wedstrijd kijken in de zaal!
Blijf deze mooie club supporteren met zijn allen, want dat verdient deze club!
SDO, Fort Oranje, ouders van leden en andere Kamerikkers, Bedankt voor de geweldige tijd en alle mooie herinneringen!
Groet,
Juran